Rıhtım soğuk
Insanlar da öyle
Mendil sallayan elleri ağır
Gözyaşları yanaklarında donmuş
Ağır ağır uzaklaşıyor gemi rıhtımdan
Hani “Kalmak mı zordur? Gitmek mi?” derler ya
Aynen öyle
Gözlerdeki bakışlar yitmiş
Dalgalar ağır ağır uğurlar gidenleri
Arkada kalanlar
Acısını yüreğine gömenler
Tarih olan, adsız kahramanlar
Benim kahramanlarım
Hayat eşit dağıtır elindekileri
Ayrım yapmaz,
Herkese aynısından
Kalana da acı gidene de acı
Ayakta kalmak için birbirine ihtiyacı olanlar
Bizlerden oluşur rıhtımlar
Her giden geminin arkasından
Bir damla gözyaşı döker geride kalanlar
Gidenler?
Sonsuza dek “gurbet” kelimesi dokunur yüreklerine
Önüm, arkam, sağım, solum
Körebe değil bu sefer
Acılar var kafesimde
Gözlerde yaşanmışlıklar,
Kalplerde giden gemiden kalan anılar var
Saniyeler sayıp bekleyenler,
Nefesini tutup günleri sayanlar,
Soğuk bedenlerin içinde çığlık çığlığa kalpler
Tarih olan, adsız kahramanlar
Onlar benim kahramanlarım
Biz rıhtımlarda kalanlar
Elimizde mendillerimiz donar,
Gözümüzde yaşlarımız
Soğuk hava bedenimizi delerken bekleriz
Bekleriz
Bekleriz
Gemi uzaklaştı
Mendilimin yere düşüşünü izledim sessizce..